Kinderlijk eenvoudig
We passeren Bordeaux. Tijd dus om het wijnmuseum La Cité du Vin te bezoeken. Omhoog geschreven immers door de Franse wijnpers en de website belooft meeslepende wijnervaringen in een indrukwekkende architectuur. Na het inchecken bij het hotel vlakbij staan we met hoge verwachtingen aan de ingang van Bordeaux’s wijntempel La Cité du Vin. Onze wijnminnende harten bloeien open en onze wijnhersencellen staan op actief. “Et c’est parti pour le choc!”
Eigenlijk hadden we het van ver al zien liggen. Het museum is een opvallend gebouw dat lijkt op een brede wijnkaraf. Binnen zie je meteen dat hier flink wat geld uitgegeven is. Dat moet blijkbaar terugverdiend worden want een simpel toegangsticket zonder extra’s kost ons 22 euro per persoon. Hiervoor krijg je een ticket en de melding dat je met de trap naar de 2de verdieping mag tenen. En oh ja, op het einde krijg je nog een glas wijn op de 8ste verdieping maar dan moet je wel eerst even terug naar beneden komen. Wijn en sport.
Goed, we hebben het begrepen en nemen bovenaan de trap licht hijgend een digitale begeleider in ontvangst. Zowaar in het Nederlands, als we willen, maar dan moet je wel eerst goed alle startschermen lezen en de hakkelende AI-stem erbij nemen. Bij elk onderdeel in het wijnmuseum kan je dan een rode bol scannen waarna je meteen de bijhorende uitleg via je koptelefoon kan horen. Onze digitale gids heeft wat moeite met de Nederlandse zinsbouw maar we begrijpen wat hij bedoelt. Echt moeilijk is zijn verhaal nu ook weer niet, maar goed.
Op 3 megaschermen zien we schitterende beelden van wijngaarden over heel de wereld. Mooi! We zitten meteen in de sfeer. Vervolgens leren we op een ander scherm waar er overal druiven groeien. Buiten een kleine melding dat een en ander wijzigt met de klimaatopwarming blijft de informatie nogal beperkt. Verderop zien we aparte beeldschermen waarop je per wijnregio een overzicht krijgt van wijngaarden en haar typische druiven. Nog steeds denken we dat alles moet starten met een goede basis en hoopvol gaan we verder op ontdekking.
Veel beter wordt het echter niet. In een grote studio krijgen we beelden van wijn uit Franse films. Ja, ja, ‘Vive la France’ maar het nut ontgaat ons. Dan maar naar de zaal waar de focus ligt op de combinatie van wijn met eten. Leuke interactie tussen het licht op de tafel en de beelden op de schermen rondom ons. Losse woorden van diverse aroma’s knallen ineens door onze koptelefoon: “roos, aarde, pompelmoes, peer, kruiden, den, framboos, vanille!”. Vier minuten later is het gedaan en hebben we hoofdpijn maar helemaal niets bijgeleerd.
Doorheen zowat alle onderdelen van dit bezoek wordt er trouwens met aromawoorden gegooid. Het weerspiegelt volgens ons de Franse visie op wijn. Smaken en geurassociaties afdreunen en dat liefst zo lyrisch mogelijk. Over zuren wordt er welgeteld een keer gezegd dat ze belangrijk zijn voor de frisheid van de wijn. Dan horen we ook dat tannine te vergelijken is met het wat bittere mondgevoel dat je kan hebben bij zwarte thee. Meer niet! Voor de rest wederom “varen, kaneel, leder, rozijn, aardbei, bloesem, drop!”. Heel vermoeiend.
Lichtjes geërgerd nu zoeken we verder naar meerwaarde. We komen in een doolhofje waar we door de geschiedenis van wijn wandelen. Panelen met afbeeldingen en kleine videokastjes vertellen ons het wijnverhaal over de Egyptenaren tot aan de verwoesting door de druifluis. Ook nu leren we amper iets bij. De stem in onze koptelefoon benadrukt ons gevoel, dit is een kinderpoppenkast. We zijn het beu en vluchten naar de houten bankjes wat verder. Daar speelt een film over de geschiedenis van de wijnen uit Bordeaux. Die is best goed.
Het trendoverzicht is hopeloos achterhaald. Tenzij je denkt dat ‘packaging design’, oenotoerisme en wijnbars echt de laatste trends zijn. De moeite om die informatie te beluisteren besparen we ons en we stappen meteen verder. We zien een tafel met glazen kruiken en aanraakschermen. Aha, de typische aroma’s van witte en rode wijn. We knijpen in een balletje, steken onze snuit in een koperen toeter en ruiken er op los. Voor extra informatie kan je zowel op de infoborden klikken en naar onze digitale gids luisteren. Men heeft zich beperkt tot de meest voorkomende geuren maar het is wel leuk.
Dan sloft plots een Franse slons met haar 3 kinderen naar ‘onze’ tafel. Ze heeft enkel oog voor haar smartphone. Haar kroost is uitgelaten en klikt op elk scherm, drukt op elk balletje en snuift aan elke geur. Ook aan die waar wij trachten ons geurgeheugen even te trainen. Dolle pret hebben ze. Bij wit fruit roepen ze dat het lekker ruikt en bij leder krijst er eentje “Oh, ça pu!”. Als een wilde bende hollen ze van het ene scherm naar de andere geur en klikken, knijpen, ruiken, roepen en lachen. “Wat een leuk museum.”
Manlief kwakkelt er achteraan. Hij had gehoopt het alcoholgehalte in zijn bloed te kunnen herstellen en is ontgoocheld. Op zoveel kennis had hij echt niet gerekend. Voor zijn kinderen heeft hij geen aandacht. Zijn vrouw is nog steeds aan het ‘smartphonen’. Achteloos snuift hij aan de geuren, krabt aan zijn kruis en uit mijn ooghoek zie ik hem kwijlen in de trechter van de rode fruitgeuren. Lekker hygiënisch allemaal. Sloffende slons, kwakkelende kwijler en krijsende kinderen hebben zich meester gemaakt van het aromaplatform. Wij druipen af.
Aan een grote muur in het volgende deel van dit volks-wijn-theater hangen afbeeldingen van de meest voorkomende wijndruiven. Even klikken en we vermenen de typische geuren en ook de landen waar deze druif is aangeplant. Meer niet. Enfin! Dan maar naar de interactie met bekende wijnmensen. We installeren ons voor een scherm en selecteren met een ‘touchpad’ Olivier Poussier, beste sommelier ter wereld in het jaar 2000. Ik heb daar bewondering voor en hoop deze keer iets bij te leren. Helaas. Olivier vertelt over wijn als de beste kinderanimator ter wereld. Klikken maar.
We denken een andere wijngoeroe te selecteren maar belanden ineens op onverklaarbare wijze in een wijnquiz. De gemakkelijkste op aarde blijkbaar. Vijf op vijf hebben we al als plots de quiz van Nederlands naar Italiaans overgaat. “Nessun problema”. We doen voort. Ook de volgende vragen zijn juist. Dan hangt plots het programma vast. We klikken en klikken doch er gebeurt niets. Opnieuw opstarten werkt ook niet. In de verte zien we slons en kwakkel aankomen met hun ’terminators’. Weg zijn wij. Dan kunnen ze deze animatie ook verder om zeep helpen.
De laatste onderdelen slaan we over. We zijn het grondig beu. Waarom geen keuze in het niveau waarop je informatie wenst te ontvangen? Is er geen enkele aandacht voor het waarom en het effect van hout op wijn? Marktcijfers komen ook niet aan bod. Niets over temperatuur van wijn. Ook hoe proeven van wijn komt niet aan bod. Rijpen van wijn dan? Neen. Prijsbepaling van wijn, biologische of biodynamische wijnen? Neen, nooit van gehoord. Hybride rassen? Watte? De functie van sulfiet misschien? Of een verkenning van Pet Nat? Nee, nee, nee.
Het doet ons aan iets denken. Toen mijn allerliefste petekind nog heel klein was, gingen we naar het pas geopende themapark over water, Hidrodoe in Herentals. Klein als hij was, snapte hij niet veel van al die waterexperimenten en toepassingen. Bij het verlaten van het park waren we kletsnat en we hadden we ons rot geamuseerd. Als je dat gevoel ook wil dan ga zeker met kinderen naar La Cité du Vin. Klikken op schermen, snuffen aan geurtoeters, filmpjes kijken, videokastjes bewonderen en overal aanzitten, opkruipen of compleet ontregelen. Joehoe!
Als Oenotopia wijnvriend zal je, net als wij, mateloos gefrustreerd zijn over de kinderlijke eenvoud van dit wijnmuseum. Themadegustaties kan je er ook volgen. Zoals een overzichtsproeverij waar je een linkeroever- en rechteroeverwijn proeft naast een zoete wijn en een Pessac Léognan. Bheu … spannend. Of wijn met chocolade. Man, wat is dat origineel. Wat dacht je van vier wijnen uit verschillende streken in de wereld? Huh? Zo kan ik er nog een paar verzinnen. Initiatie wijnproeven kan ook. Laat maar! Dan gaan we maar kijken in de wijnwinkel en de shop die er vlak naast ligt.
In de wijnwinkel zijn ze trots op hun representatieve selectie van de beste wijnen uit de hele wereld. Voor België ligt er welgeteld 1 fles. Een Entre-Deux-Monts. Goede wijn maar dan ben je toch echt wel niet mee. We checken nog enkele andere landen en stellen vast dat het aanbod erg mager is. Veel geblaat en weinig wol. Bordeauxwijnen bekijken dan. De grote namen zijn aanwezig. Aan dezelfde prijzen als hier bij ons. Of zelfs duurder. Geen verrassingen noch ontdekkingen. En het personeel hangt aan een tafel te wachten op het sluitingsuur. Of op de beste wijnen uit de hele wereld …
Rest nog de shop. Groot en goed ingedeeld. Wat boeken betreft ken ik echter minstens 10 winkels waar het aanbod uitgebreider is. Voor kurkentrekkers ben je beter af bij je lokale handelaar. Glazen en karaffen zijn afschuwelijk duur en al even lelijk. Wijnposters kan ik in elke wijnregio beter en mooier vinden. Speelgoed in kurk, t-shirts, spelletjes, handdoekjes, speelkaarten en veel te dure inschenktuitjes maar ook schaaltjes en zakjes met reclame voor La Cité du Vin liggen er genoeg. Tja, wij weten ook genoeg.
Inmiddels slurpen slons en kwakkel wellicht al aan hun ‘gratis’ glas wijn op het 8ste terwijl hun nakomelingen de bar afbreken als wij het kinder-wijn-museum verlaten. Met het gevoel dat we onze tijd verloren zijn. Kwaad op mezelf dat ik niet online naar commentaren ben gaan zoeken. Nu wel. En die zijn allemaal positief en laaiend enthousiast. Echt waar. Welnu, dan is er nu eentje dat minder hoogdravend is. Leuk als je geen idee hebt wat wijn is. Blijf er weg als je al enige wijnkennis hebt. Tenzij je je kinderen de dag van hun leven wil geven. Maar beloof me dan om niet in die geurtoeter te kwijlen.